Informatie over veelvoorkomende aandoeningen en ziekten. Wat zijn de symptomen en behandelmogelijkheden. Welke hulpmiddelen zijn er geschikt?
Maar liefst 1 op de 5 Nederlanders kampt met een vorm van darmklachten.
Meestal gaat het hierbij om klachten als winderigheid, obstipatie of diarree.
Darmklachten kunnen door veel oorzaken ontstaan. Hieronder worden enkele belangrijke darmaandoeningen nader toegelicht.
Een spastische darm, ook wel het prikkelbaar darmsyndroom (PDS) genoemd, is een aandoening die veel voorkomt in Westerse landen.
Een spastische darm is een verstoorde darm die vaker samentrekt i.c.m. een overgevoelige darmwand, en daardoor tot klachten leidt.
Ongeveer 5 tot 20% van de Nederlandse bevolking heeft last van spastische darmen ofwel PDS. PDS is een vrij onschuldige aandoening, maar desondanks een vervelende aangelegenheid voor degene die ermee kampt.
Er is geen exacte oorzaak aan te wijzen voor het prikkelbaar darmsyndroom. Er wordt vermoed dat het om een combinatie van een aantal zaken gaat, met name de eerder genoemde verstoorde beweging van de darm en een overgevoelige darmwand.
Daarnaast zijn er nog enkele factoren die eventueel een rol kunnen spelen:
Mensen die last hebben van PDS kampen voornamelijk met buikpijn en problemen bij de ontlasting. Hoewel PDS een chronische aandoening is, kunnen klachten in bepaalde perioden zeer hevig zijn of bijna lijken te zijn verdwenen.
De belangrijkste symptomen van het prikkelbaar darmsyndroom zijn:
Momenteel is er nog geen afdoende behandeling gevonden om PDS volledig te genezen. Via aanpassing van de voeding kunnen PDS-patiënten hun klachten wel verminderen. Zo zorgen vezels in voeding voor een gezonde darmwerking.
Daarnaast is het van belang om voldoende vocht binnen te krijgen, zo’n 2 liter per dag. Vezels hebben namelijk vocht nodig om hun werk goed te kunnen doen. Voorts kan men baat hebben bij probiotica en is voldoende lichamelijke beweging goed voor een goede darmwerking en spijsvertering.
In bepaalde gevallen kan uw huisarts medicatie voorschrijven om uw ontlastingspatroon te verbeteren en eventueel de pijn te verlichten. Het kan dan gaan om medicijnen die verstopping tegengaan of juist diarree. Ook bestaan er medicijnen die de krampen in de buik tegengaan.
Wanneer de klachten dermate hevig zijn en niet via andere medicatie kunnen worden verminderd, kan uw huisarts een lage dosering antidepressiva voorschrijven. Antidepressiva heeft een gunstige invloed op de gevoeligheid van pijnprikkels.
Daarnaast kunt u uiteraard zelf pijnstillers als bijvoorbeeld paracetamol innemen.
Tenslotte zijn er nog twee vormen van therapie waar PDS-patiënten baat bij kunnen hebben. Het betreft hier de hypnotherapie, waarbij u bij een hypnotherapeut middels hypnose uw darmen positief probeert te beïnvloeden.
Bij bekkenbodemfysiotherapie is de therapie gericht op de bekkenbodemspieren. Deze spieren kunnen een rol spelen bij ontlastingsproblemen.
Botontkalking is term die door veel mensen wordt gebruikt, maar eigenlijk onjuiste term voor osteoporose is. Het is een aandoening waarbij het bot steeds poreuzer wordt. Wel is het zo dat de botten geleidelijk aan dunner en minder stevig worden.
Mensen die osteoporose hebben, merken daar in het begin niets van. Het poreus worden van de botten gaat heel geleidelijk, maar uiteindelijk kunnen ze breken. Soms heeft osteoporose blijvende invaliditeit en langdurige pijn tot gevolg.
Verschijnselen die kunnen wijzen op osteoporose zijn: pols-, heup-, en wervelbreuken, (lage) rugpijn én veranderingen in de lichaamshouding. Veel oudere mensen met osteoporose gaan krommer lopen en ogen daardoor kleiner.
Om te begrijpen hoe osteoporose ontstaat, moet je iets weten over het skelet. Na de groei blijft het skelet namelijk niet onveranderd. Bij een volgroeid, gezond mens worden steeds microscopisch kleine deeltjes bot afgebroken en weer aangemaakt. Per jaar wordt 10% van de botten vernieuwd.
Bij jonge mensen tot ongeveer 35 jaar neemt de totale botmassa toe, omdat er meer bot wordt aangemaakt dan afgebroken. De botten worden daardoor zwaarder en steviger. Tussen de 35 en 45 jaar blijft de botmassa ongeveer gelijk. De aanmaak van bot is dan even groot als de afbraak. Na die tijd raakt dat evenwicht verstoord. Er wordt meer bot afgebroken dan aangemaakt.
Verder kan ook een lange periode van immobiliteit (te weinig bewegen) osteoporose veroorzaken. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als je na een botbreuk gips krijgt: je kunt het betreffende lichaamsdeel dan een tijd niet genoeg bewegen.
Zowel mannen als vrouwen kunnen osteoporose krijgen, maar oudere vrouwen lopen meer risico. Na de overgang produceert het lichaam namelijk veel minder vrouwelijk hormoon (oestrogeen). Dit hormoon remt van nature het proces van botafbraak.
Naar schatting heeft ongeveer de helft van de mensen boven de 60 jaar osteoporose, maar lang niet iedereen heeft er last van. Osteoporose bij de vrouw kan al snel beginnen na het stoppen van de menstruaties. Als een vrouw vroeg in de overgang komt, kan het proces van osteoporose al op een relatief jonge leeftijd beginnen. Bij de man begint de kans op osteoporose ongeveer acht jaar later dan bij de vrouw.
Na een botbreuk: aan de hand van de röntgenfoto’s kan de diagnose gesteld worden. Een botbreuk is vaak de aanleiding om te onderzoeken of er sprake is van osteoporose.
Met een röntgenfoto: met behulp van een röntgenfoto kan men naast een botbreuk ook ingezakte wervels goed zichtbaar maken. Ingezakte wervels kunnen voorkomen bij mensen met osteoporose. Wervelinzakkingen kunnen veel pijn veroorzaken en daarbij zal door de inzakking lengteverlies en een verkromming van de rug ontstaan.
Met een botdichtheidsmeting: de dichtheid van het bot (de botmassa) kan op een betrouwbare manier gemeten worden op verschillende plaatsen in het skelet.
Meestal worden de heup en de lendenwervels (LWK) gemeten. Het apparaat waarmee dit gebeurd is een soort een röntgenapparaat, maar de straling waaraan men tijdens het onderzoek wordt blootgesteld is erg laag.
Mensen met osteoporose die een beroep doen op de Wmo, doen dat veelal omdat er sprake is van pijnklachten en mobiliteitsproblemen van gewrichten. Dit levert bijvoorbeeld problemen op bij het lopen, traplopen, knielen, hurken, tillen, bukken, opstaan van het toilet, fietsen, etc.
Wanneer de pijn in de knieën zo hoog is dat traplopen niet meer mogelijk is kan men een traplift overwegen.
Voor het verplaatsen buitenshuis kan men gebruik maken van een rolstoel of een scootmobiel.
Sinds februari 2014 is er sprake van een Ebola uitbraak in Sierra Leone, Guinee en Liberia die nu ook verder dan Afrika uitbreekt. In oktober 2014 zijn er meer dan 3.000 mensen overleden aan deze ziekte en de World health organisation (WHO) spreekt van een medische noodsituatie van internationale zorg.
Ebola is een zeldzame, maar dodelijke virusziekte welke ernstige afwijking in het bloed veroorzaakt, waardoor inwendige bloedingen ontstaan. De epidemieën zijn klein, maar ze veroorzaken wel veel paniek, omdat de ziekte levensbedreigend is. De ziekte is in maar liefst 40% tot 90% van de gevallen dodelijk.
Er bestaat helaas nog geen vaccin of medicijn. De behandeling bestaat hoofdzakelijk uit het bestrijden van de complicaties. Ebola zorgt voor zulke ernstige klachten dat mensen altijd verzorgd moeten worden, vooral op het moment dat zij het meest besmettelijk zijn.
Op dit moment wordt in zeer beperkte mate een experimentele behandeling gegeven met een niet-geregistreerd medicijn. Dit medicijn is nog niet eerder aan mensen toegediend. het is daarom onbekend of dit middel effect heeft op het verloop van de ziekte.
Er bestaan verschillende stammen van het ebolavirus. Ze ontwikkelen virale bloederige koorts. De zogeheten ‘Zaïre variant’ is de meest agressieve en dodelijkste vorm, waaraan 9 op de 10 mensen overlijden.
Ebola is een van de meest virulente virale ziekten die de mensheid kent.
De sympotomen van ebola zijn:
Deze ziekteverschijnselen treden tussen 2 en 21 dagen (met een gemiddelde van 7 dagen) op na besmetting met het ebolavirus. Zolang mensen geen ziekteverschijnselen hebben, zijn zij in principe niet besmettelijk voor hun omgeving.
De afgelopen tien jaar zijn uitbraken van het Ebola virus beperkt tot de Democratische Republiek Congo en Oeganda, met uitzondering van een uitbraak in Soedan in 2004, steekt het dodelijke virus thans de kop op in andere landen. In maart/april 2014 vond er een uitbraak plaats van het dodelijke ebolavirus in Guinee (West-Afrika), welke zich snel verspreidde naar het buurland Liberia.
Het ebolavirus werd eind mei 2014 ook in Sierra Leone aangetroffen. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is dit de dodelijkste ebola-uitbraak die zij ooit heeft meegemaakt. Tegen ebola bestaat geen medicijn of vaccin. Bij de Zaïre-variant waar het in deze uitbraak om gaat, overlijdt 90 procent van de geïnfecteerden.
De uitbraak blijkt dit keer moeilijker in te dammen dan voorgaande jaren, meldden Artsen Zonder Grenzen en andere gezondheidsorganisaties. De Wereldgezondheidsorganisatie WHO heeft op 8 augustus 2014 de ebola-uitbraak in West-Afrika bestempeld als internationale gezondheidscrisis. Volgens de organisatie is een sterke reactie van de internationale gemeenschap nodig om verdere uitbraak te voorkomen. President Obama van de Verenigde Staten noemt de verspreiding van het ebola-virus een bedreiging voor de wereldwijde veiligheid. Hij deed dat tijdens een toespraak in Atlanta op 17 september 2014, waar hij ook formeel zijn plan om 3.000 militairen naar West-Afrika te sturen om te helpen bij de bestrijding van ebola ontvouwde. De militairen moeten onder meer mensen gaan opleiden om ebolapatiënten te behandelen en behandelcentra bouwen.
In Nigeria is er op 25 juli 2014 voor het eerst iemand aan ebola overleden sinds de huidige epidemie-uitbraak. Dat heeft minister van volksgezondheid Onyebuchi Chukwu bekendgemaakt. Tot nu toe had de dodelijke ziekte zich alleen naar Guinee, Sierra Leone en Liberia verspreid. Volgens de minister geldt nu bij alle grensposten naar Nigeria ‘code rood’.
Gezondheidsmedewerkers onderzoeken alle mensen die in contact zijn geweest met de overledene. De man werd zo snel mogelijk in quarantaine geplaatst nadat hij symptomen van ebola had vertoond. De patiënt was een Liberiaanse regeringsmedewerker die op dinsdag in Nigeria aankwam. Hij was in het land voor een internationale conferentie. Uit bloedtests bleek dat hij aan ebola leed.
In de miljoenenstad Lagos zijn drie nieuwe besmettingen met ebola ontdekt, zo werd op 4 augustus wereldkundig gemaakt. Het gaat om een dokter die een andere patiënt met ebola had behandeld en in Nigeria is gestorven aan de ziekte en twee andere mensen die contact hadden met diezelfde patiënt.
In Senegal is eind augustus 2014 het eerste geval van ebola vastgesteld. Volgens de Senegalese minister van Volksgezondheid is de patiënt een student uit buurland Guinee. Senegal is het vijfde land in West-Afrika waar de ziekte voorkomt. Op 30 september 2014 is voor het eerst in de Verenigde Staten bij iemand ebola vastgesteld. Het gaat om een man die in Liberia is geweest en die zich zes dagen na zijn terugkeer in de VS bij de dokter meldde.
De ziekte is alleen besmettelijk via direct lichamelijk contact met een patiënt of lichaamsvloeistoffen van de patiënt (bloed, speeksel, urine, zweet en dergelijke) of door het slachten en opeten van een ziek wild dier (bushmeat). Eenmaal besmet is er een grote kans op overlijden (40-90%).
Het ebolavirus verspreidt zich niet via de lucht of via muggen. Ook kan het virus niet worden overgedragen door het aanraken van voorwerpen zoals geld of het zwemmen in een zwembad.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft om veiligheidsredenen het reisadvies naar Sierra Leone, Liberia, Guinee en Nigeria aangepast. Kijk voor de actuele reisadviezen op de website van het ministerie van Buitenlandse Zaken www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/reisadviezen.
Voor reizigers zijn een aantal maatregelen belangrijk om het risico op een ebola-infectie te beperken:
Dit artikel is grotendeels gebaseerd op informatie van het RIVM: bronVanwege de ernst van de situatie is er voor gekozen om deze onafhankelijke informatie over te nemen.
Een primair menselijk orgaan in het lichaam van een mens is de pancreas oftewel de alvleesklier. Een belangrijke rol bij de spijsvertering wordt gespeeld door de pancreas. Verscheidene functies worden gedaan door de pancreas. Het zorgt ervoor dat de bloedsuikerspiegel als voorbeeld goed geregeld is, de spijsvertering goed verloopt en nog tal van kleine dingen. De vertering van eten verloopt bovendien niet meer vlekkeloos wanneer de pancreas een ontsteking vertoond.
Aantasting van de alvleesklier wordt pancreatitis betiteld en is mogelijk in een acute en in een chronische vorm. De symptomen zijn zwaarwegend bij een ontsteking van de pancreas. Het vervolg is een flink pijnlijke pijn in de buik. Doorgaans gaat het tegelijk met misselijkheid en overgeven. Van belang is dus dat je je gezondheid monitort en de pancreas zo weinig mogelijk hindert. Alcoholische drankjes en medicijngebruik hebben effect op de functie van de pancreas.
Een kankergezwel in de pancreas wordt alvleesklierkanker genoemd. De pancreas heeft een prominente rol bij de spijsvertering. Het ligt aan de bovenkant van de buikholte. Er zijn meerdere types alvleesklierkanker. Het type weefsel waaruit dit gezwel tot stand komt is bepalend voor de soort alvleesklierkanker. De meest voorkomende type alvleesklierkanker is adenocarcinoom. De tumor ontwikkelt uit klierweefsel. Gewoonlijk ontstaat het gezwel in de kop van de pancreas, dit wordt als pancreaskopcarcinoom betiteld. De tumor kan door de wand van de pancreas breken als deze in omvang toeneemt.
Wat de achtergrond is voor het opkomen van alvleesklierkanker is niet bekend. Het is bekend dat deze vorm van kanker vaker voorkomt bij personen die roken. Bovendien wordt de dreiging om alvleesklierkanker te krijgen vermeerderd bij een chronische ontsteking van de pancreas. De grote galbuis kan verstopt raken door een gezwel in of rond de kop van de pancreas. Zo start er ophoping van gal in de galwegen, de lever en de galblaas.
Lichamelijke problemen bij alvleesklierkanker ontstaan bijna altijd pas wanneer het gezwel al voor lange tijd werkzaam is en wanneer deze is doorgegroeid in een ander orgaan. Een verminderd eetpatroon, pijn boven of in het midden van de rug, gewichtsverlies en een veranderde ontlasting zijn lichamelijke problemen die herhaaldelijk optreden. Er kan vermoeidheid en lusteloosheid opkomen, het voedsel kan niet meer worden verteerd en ontlasting krijgt een lichtere kleur. Door bestraling of door het plaatsen van een buisje kan alvleesklierkanker behandeld worden maar ook middels een operatie.